Lieve medestudent, hoe gaat het met je?

Hou je het nog vol, zo op je kamertje drie hoog achter? De plek waar je eet, studeert, slaapt en misschien zelfs sport. Als je de nieuwsberichten mag geloven, dan hadden wij –jongeren– het altijd al zwaar, maar sinds onze wereld zucht onder een pandemie en de woorden ‘lockdown’ en ‘quarantaine’ niet langer onbekend jargon zijn, is ons leven al helemaal ondraaglijk geworden. Althans, dat is de overheersende gedachte die vanuit de media en recente onderzoeken naar buiten wordt gebracht.

Met met mij gaat het eigenlijk best wel goed. Is dat raar?

De focus vanuit de media ligt dusdanig op verhalen over eenzame jongeren met onzekerheid over de toekomst en neerslachtigheid omdat het leven één grote sleur is geworden, dat een positieve noot bijna niet-geaccepteerd lijkt. Ben je saai, als je het als jongere niet erg vindt om even een stap terug te moeten doen? Je gaat je bijna schamen om je uit te spreken tegen de mening van de meerderheid. Bij deze wil ik die zwijgspiraal doorbreken, want door te focussen op wat we nog wel kunnen en mogen, kan elke dag een gouden randje krijgen.

Begrijp me niet verkeerd: ik snap het, echt. Ik mis ook de ontmoetingen met vreemden, wanneer je na een avond gezellig eten met vrienden spontaan besluit nog een café in te duiken. Maar daar tegenover staat dat ik nu elke dag fris wakker wordt, al wandelend mijn stad in een ander daglicht te zien krijg – zonder alle toeristen die normaal het straatbeeld verstoren. En daar geniet ik, na bijna een jaar in deze ‘situatie’, nog steeds van. Door kleine veranderingen in te voeren maak je verschil in je dagen en voorkom je een sleur. Een goede tip is om elke dag een paar positieve punten op te schrijven. Dingen die voor jou de dag bijzonder of mooi hebben gemaakt. Het excuus “daar heb ik geen tijd voor” gaat niet meer op – het kost je slechts een minuut, maar helpt echt om er achter te komen van welke kleine dingen jij blij wordt.

Eigenlijk is ‘tijd’ sowieso een abstract iets. Het online studeren heeft me meer baas over eigen tijd gemaakt. Ik hou van efficiëntie en daarmee niet van tijdsverspilling. Alles wat ik doe moet altijd nut hebben, maar gedwongen rustiger aan doen geeft je de kans om het leven in perspectief te zien. Niet elke minuut hoeft, al multitaskend, productief besteed te worden. Het is lastig dat we zelfs geen evenementen, vakanties of kleine uitjes kunnen plannen op dit moment, voorpret is immers de helft van het plezier, maar het zorgt er wel voor dat je meer in het nu leeft. Niet gek dat Eckhart Tolles boek De Kracht van het Nu als een cappuccino met havermelk over de to-go-toonbank vliegt. Millennials en zelfhulpboeken, dat blijft een relatie in voor en tegenspoed.

Mijn keuken vult zich langzaam met de kruidige geur van gember, knoflook en andere specerijen. Ik ben om 4 uur begonnen aan een rendang van jackfruit. Als elke dag hetzelfde is, kun je ook van iedere dag een speciale maken. Angst of onzekerheid over de toekomst zijn zorgen waar je nu niks mee kunt. Naïef? Misschien. Maar door meer te focussen op de kleine dingen waar je wel blij van wordt, zijn de dagen een stuk zonniger. Zelfs wanneer het regent en de zomer nog een onzekere toekomstdroom lijkt. Ook dan kleuren mijn dagen zich door eten en het nadenken over nieuwe recepten. Het massaal bakken van bananenbrood is inmiddels passé, maar mijn passie voor koken floreert nog steeds.